Προσοτσάνη Δράμας: Αθανάσιος Τριανταφυλλίδης ¨Ο Μακεδονικός αγώνας".

Σύντομο Βιογραφικό Σημείωμα.

Ο Αθανάσιος Τριανταφυλλίδης γεννήθηκε στην Προσοτσάνη το 1886 και πέθανε το 1967.

Ολοκλήρωσε τις εγκύκλιες σπουδές του στο Γυμνάσιο Σερρών το 1904 και σπούδασε Ιατρική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, από το οποίο αποφοίτησε το 1912.

Καπετάν Τσάρας( Κων/νος Νταής)

(Σημ.Yauna, ακολούθησε δηλαδή το ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ σύστημα του 1887, 
δες προηγούμενες Ανάρτηση.)




 Έλαβε μέρος στον Μακεδονικό Αγώνα και φυλακίστηκε από τους Τούρκους, ενώ κατά τη διάρκεια του ελληνοτουρκικού πολέμου, το 1912, κρατήθηκε όμηρος των τουρκικών αρχών.


Ο Τριανταφυλλίδης αναμίχθηκε στην πολιτική με το Λαϊκό Κόμμα του Δημητρίου Γούναρη και, μετά το 1922, προσχώρησε στο κόμμα των Ελευθεροφρόνων του Ιωάννη Μεταξά, του οποίου υπήρξε προσωπικός φίλος.

 Ήταν εκδότης της φιλομεταξικής εφημερίδας Αγώνας στη Δράμα.

Διετέλεσε επί σειρά ετών πρόεδρος της κοινότητας Προσοτσάνης, 

βουλευτής Δράμας (1935) 

και δήμαρχος Δράμας (1940-1945). 

Τον Ιανουάριο του 1945 συνελήφθη και κρατήθηκε όμηρος από άνδρες του Ε.Λ.Α.Σ.

Το 1947 διορίστηκε δήμαρχος Προσοτσάνης.

 Εκλεγόταν στο ίδιο αξίωμα συνεχόμενα από το 1950-1959.

 Πραγματοποίησε αρδευτικά και αντιπλημμυρικά έργα μεγάλης έκτασης (φράγμα Μααρά) στην περιοχή.

Ίδρυσε το Γυμνάσιο Προσοτσάνης και βελτίωσε το υδρευτικό σύστημα της κωμόπολης.
Σε αναγνώριση των υπηρεσιών του προς την πόλη ανακηρύχθηκε το 1959 επίτιμος δήμαρχος Προσοτσάνης.

Το 1941 εκτοπίστηκε από τους Βουλγάρους στη Θεσσαλονίκη.

Κατά την εκεί παραμονή του διετέλεσε πρόεδρος των προσφυγικών οργανώσεων: Λαϊκή Επιτροπή Προσφύγων νομού Δράμας, Παμπροσφυγικός Σύλλογος Μακεδονίας, Αδελφάτο του Σανατορίου Ασβεστοχωρίου Θεσσαλονίκης, καθώς και μέλος του Κεντρικού Συμβουλίου της Εθνικής Οργάνωσης Χριστιανικής Αλληλεγγύης (Ε.Ο.Χ.Α.).
 Υπό τις παραπάνω ιδιότητες ανέπτυξε δράση για την περίθαλψη των προσφύγων Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης και την προάσπιση των δικαιωμάτων των ελληνικών πληθυσμών που παρέμειναν στις περιοχές αυτές.

Ο Τριανταφυλλίδης παντρεύτηκε την Ελένη, το γένος Αποστόλου Κακαβούτη, το 1914, και απέκτησαν δύο παιδιά.
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Ο "Μακεδονικός Αγώνας"

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Του Αθ. Τριανταφυλλίδη από την Εφημερίδα "ΗΩΣ".

Μετά το σχίσμα του 1880 άρχισαν εν Προσωτσάνη και στα πέριξ χωριά, ένας τρομερός αλληλοεξοντωτικός διωγμός των κατοίκων, με επίκεντρα τις εκκλησίες και τα σχολεία, τίνα διεξήγαγαν αμφότερες οι παρατάξεις.

Οι διαμάχες δια την απόκτηση των υπαρχόντων σχολείων και εκκλησιών, διήρκησε μέχρι το 1910 οπότε η Τουρκική Κυβέρνηση δια της Βουλής ψήφησε νόμο,
 όπως οι υπάρχουσες εκκλησίες και σχολεία θα ανήκουν εις την πλειοψηφία των κατοίκων εκάστου χωριού, δια δε τας μειονότητας θα κτίζονται νέα τοιαύτα, δια εξόδων του Τουρκικού κράτους.

Κατα τους αγώνες αυτούς οίτινες εκτραχύνθηκαν κατά τα επόμενα του σχίσματος έτη, υπερτερούν πάντοτε οι Έλληνες κάτοικοι όλων των μικτών χωριών.

Φανατικοί πρωτοστάτες εις την εμμονή εις τα πάτρια και τα εθνικά μας ιδεώδη ανεδείχθησαν οι αείμνηστοι Ιωάννης Παπαοικονόμου ιερεύς, Νικόλαος Λιάμης ιατρός, Γεώργιος Βουλτσιάδης, εν συνεχεία οι νεότεροι αείμνηστοι επίσης. Κων/ νος Ράγιας, Λεωνίδας Βουλτσιάδης, Χατζηλεωνίδας Στοϊμένου, Γιαννάκης Βασιλείου ή Νάκας, Γεώργιος Κωνσταντίνου ή Φαβρικάνος, Αδάμ Μακρής, Ιωάννης Καραγιάννης,

Γεώργιος Τριανταφυλλίδης διδάσκαλος,
πατήρ του ιατρού Αθανασίου Τριανταφυλλίδη, 
διδάξας επί 44 συναπτά έτη τα ελληνικά γράμματα, την ελληνική παιδεία, το ελληνικό φρόνημα εις τας επαρχίας Δράμας, Ζιχνών και Νευροκοπίου, 

Χαράλαμπος Λαδιάς, Κώττας Νάκου, Νικόλαος Κατσιγιάννης ή Κολιαμάνης κ.α. και οι ζώντες την σήμερον Κων/νος Κατσιγιάννης και Παπαδημήτριος Νάκας Αρχιμανδρίτης.

Άπαντες αυτοί διετέλεσαν εκ περιτροπής έφοροι σχολείων, εκκλησιαστικοί επίτροποι, πρόεδροι της Ελληνικής Κοινότητας (Κοτζαμπάσηδες, Δημογέροντες κτλ) και οι υπέρ των εθνικών ιδεωδών αγώνες των με χαραγμένων εις την ψυχή των το έμβλημα της Μεγάλης Ιδέας, υπήρξαν τόσο ιδανικοί και σθεναρό, παρά την αμορφωσιά των περισσοτέρων ώστε δίκαιο είναι ως φόρος τιμής, να μείνουν τα ονόματά των εις την ιστορία.

Ως χαρακτηριστικό παράδειγμα του εθνικού μένους των Ορθοδόξων Ελλήνων της Προσωτσάνης αναφέρω το κάτωθι γεγονός.

Είχε αποθάνει κατά το 1903 Βούλγαρος ιερεύς της Προσωτσάνης και ούτος είχε ταφεί υπό την προστασία του Τούρκου αστυνόμου εις τον περίβολο της ελληνικής εκκλησίας, όπισθεν του ιερού.

Τούτο θεώρησαν οι τότε Έλληνες πρόκριτοι της Προσωτσάνης αείμνηστοι
Κων/νος Ράγιας και Χατζηλεωνίδας Στοϊμένου  ως βεβήλωση και δια εντόνων ενεργειών τους, μέχρι Κωνσταντινουπόλεως όπου μετέβησαν ειδικώς, έφεραν διαταγή της Τουρκικής Κυβερνήσεως να εξαχθεί εκ του τάφου το από δημέρου ταφών πτώμα του ιερέως και να ταφεί εις το βουλγαρικό νεκροταφείο, όπερ και εγένετο υπό την εποπτεία του Τούρκου μουδίρη (Έπαρχου) και Τούρκου αστυνόμου, προς γενική των πάντων κατάπληξιν.


Οι μεταξύ των Ορθοδόξων Ελλήνων και σχισματικών Βουλγάρων αγώνες και ανταγωνισμοί οι οποίοι άρχισαν από του σχίσματος ήτοι από το 1879, συνεχίστηκαν με αύξουσα ορμητικότητα μέχρι το 1902 οπότε οι αγώνες ούτοι προσέλαβαν αιματηρή μορφή, δια της εμφανίσεως Βουλγάρων Κομιτατζήδων οι οποίοι προς τρομοκράτηση των Ελλήνων, άρχισαν να φονεύουν δολοφονικώς τους προκρίτους Ελληνες εκάστου χωριού.

 Ούτω το 1902 δολοφόνησαν εις το χωριό Βώλακα τον Γεώργιο Σίνδο και άλλους.
 Ομοίως το 1902 ημέρα του Αγίου Δημητρίου δολοφόνησαν τον πρόκριτο Πετρούσης Αθανάσιο Βαλαβάνη μετ’ άλλων ομοχώριώντου.

Το 1905 εν μια και την αυτή ημέρα ήτοι την 20η Ιουλίου ήτις θεωρείται ως ημέρα της βουλγαρικής επαναστάσεως και ως τοιαύτη εορτάζεται παρ’ αυτών και μέχρι τη σήμερον, οι Κομιτατζήδες δράσανε ταυτοχρόνως εις τα χωριά Πετρούσα, Καλλιθέα, Καλή Βρύση και Δράμα φόνευσαν πολλούς των προκρίτων Ελλήνων, εν Καλλιθέα τους αδελφούς Κομβοκαίους μετά των συζύγων των, εν Καλή Βρύση τον I. Παπαοικονόμου, εν Δράμα τον καπνέμπορο Γ. Παπαδημητρίου.
Η τρομοκρατική αυτή κατάσταση δια τον τότε ελληνισμό εξήγειρε την εθνική φιλοτιμία των απανταχού Ελλήνων και προς γενική ανακούφιση και εθνική υπερηφάνεια, ηκούσθη η δημιουργία εστίας Εθνικής Αντιστάσεως.

Τότε το πρώτο ανηγγέλθη η παρουσία εν Μακεδονία του Σώματος του αειμνήστου Παύλου Μελά ως και άλλων Ελλήνων οπλαρχηγών.

Σώμα του Καπετάν Δούκα.

Στους Νομούς Δράμας και Σερρών έδρασαν ως αρχηγοί Σωμάτων ο καπετάν Δούκας εκ Σερρών με υπαρχηγό εκ Καλής Βρύσης Ιωάννη Μάρτζιου και ο καπετάν Τσάρος, τότε υπολοχαγός του πυροβολικού Κων/ νος Νταής νυν στρατηγός εν αποστρατεία,
 όστις το πρώτο ενεφανίσθη εν Προσωτσάνη ως διευθυντής των σχολείων Προσωτσάνης υπό το ψευδώνυμο Ευστράτιος Σπιναρίδης.

Υπό τη διεύθυνση αυτού εργάστηκε και ο υποφαινόμενος ως διδάσκαλος επί 40 μόνο ημέρες, δραπετεύσας εκ Θεσσαλονίκης εις Αθήνας συνεπεία λυσσώδης διώξεώς μου εκ μέρος των Βουλγάρων συμπατριωτών μου δια καταγγελία μου φύσεως εθνικής εκ του εν Προσωτσάνη αρχιερατεύοντος Βουλγάρου πρωτοσύγκελου, όστις ήτο η ψυχή και ο κατευθύνων νους των Βουλγάρων Κομιτατζήδων.


Είναι γνωστοί οι επιτυχείς εθνικοί αγώνες των διαφόρων ελληνικών αντάρτικων Σωμάτων τίνα τελείως αναχαίτισαν τη βουλγαρική προπαγάνδα μέχρι το 1908 όταν κηρυχθέντος του τουρκικού Συντάγματος τα πάντα σταμάτησαν.

Απο Yaunatakabara.blogspot.com