Σύμφωνα με τα στοιχεία που έδωσε ο Ελ. Βενιζέλος με το υπόμνημά του στη Συνδιάσκεψη της Ειρήνης του Παρισιού, στη Μικρά Ασία ζούσαν 1.694.000 Έλληνες. Στη Θράκη και την περιοχή της Κωνσταντινούπολης 731.000. Στην περιοχή της Τραπεζούντας 350.000 και στα Άδανα 70.000. Σύνολο 2.845.000 Έλληνες που αποτελούσαν το 20% του πληθυσμού της περιοχής που κυριαρχούσε οικονομικά, είχε δε καταφέρει να διατηρήσει την πολιτιστική του κληρονομιά παρ' ότι αποτελούσε μειονότητα σε εχθρικό περιβάλλον.
Στην Ελλάδα έφτασαν γύρω στο 1.200.000 άνθρωποι. Άρα σχεδόν 1.000.000 ψυχές έμειναν εκεί πίσω. Άνδρες, γυναίκες, παιδιά, μωρά....
Μια γενοκτονία που ποτέ δεν αναγνωρίστηκε ακόμα και από την ίδια την Ελλάδα. Να κρύβουμε όλη αυτή τη κτηνωδία ακόμα και από τα ίδια τα βιβλία της ιστορίας μας -βλ. συνωστισμός.
Και η μεγαλύτερη καταστροφή έγινε μετά. Γιατί μετά από το φόνο ήρθε ο ξεριζωμός.
Πρώτη φορά στην ιστορία της ανθρωπότητας όχι μόνο εκδιώχθηκαν άνθρωποι από τον τόπο γέννησης και καταγωγής τους αλλά τους απαγορεύτηκε να ξαναγυρίσουν πίσω.
Δεν είχαν τη δυνατότητα να πάνε να πάρουν τα πράγματά τους, να ξαναδούν τα σπίτια τους, να ψάξουν για τους δικούς τους, να θάψουν τους νεκρούς τους.
Προσπάθησαν να αφαιρέσουν οτιδήποτε θύμιζε αυτούς που έμεναν σε αυτά τα μέρη.
Και το χειρότερο είναι ότι όλος ο δήθεν πολιτισμένος κόσμος όχι μόνο δε μίλησε αλλά συσπειρώθηκε με ένα λαό απολίτιστο και άξεστο όπως οι Τούρκοι.
Ένα λαό που ήταν υπεύθυνος για τη γενοκτονία Αρμενίων, Ελλήνων και Ασσυρίων. Έναν λαό που χρόνια μετά ευθύνεται για τα αίσχη στην Κύπρο, που και εκεί έγινε γενοκτονία.
Όμως εμείς δεν ξεχνάμε. Την ιστορία τη ξέρουμε από τους γονείς από την γιαγιά και τον παππού. Που ήταν οι τυχεροί που έφτασαν εδώ και ξαναέφτιαξαν πολιτισμό. Που πέρασαν τον πολιτισμός τους σε μας.
Ένας αιώνας από τη γενοκτονία του Πόντου και της Μικράς Ασίας κι εμείς ΔΕΝ ΞΕΧΝΆΜΕ!!!!! Και θα περνάμε ήθη έθιμα παραδόσεις και πολιτισμό στα παιδιά μας..
(Πίνακας Μουσείου Ένωσης: Σμύρνη
Ζωγράφος: Κ. Γουναρόπουλος)
