Η κούπα στην Καλή βρύση

Ο Πολιτιστικός Σύλλογος Καλής βρύσης, σας προσκαλεί την Κυριακή 2 Μαρτίου,στο άναμμα της Κούπας.Ένα χριστιανικό έθιμο από τα παλιά που μέχρι και σήμερα αναβιώνεται από τους νέους του χωριού με το συντονισμό του συλλόγου.To άναμα την φωτιάς συμβολίζει την κάθαρση της ψυχής,ώστε να ''μείνουμε καθαροί'' για την Μεγάλη Σαρακοστή.
Ώρα έναρξης 8 μ.μ,στην πλατεία του χωριού!!

Αναβιώνουν τα «Μπαμπούγερα» στο Βαμβακόφυτο Ν.Σερρών

Την Κυριακή της Αποκριάς, 2 Μαρτίου και ώρα 14:00, αναβιώνει στο Βαμβακόφυτο Σερρών το αρχαίο έθιμο των “Μπαμπούγερων”...

Οι ρίζες του Καρναβαλιού είναι πάρα πολύ βαθιές και φθάνουν στα Διονύσια όπου γίνονταν οι δραματικοί αγώνες των τριών κορυφαίων τραγικών μορφών της ιστορίας μας, Αισχύλου, Σοφοκλή και Ευριπίδη.
Οι υποκριτές - ηθοποιοί της αρχαιότητας φορούσαν προσωπεία κατά την παράσταση των τραγωδιών και κωμωδιών τους και από τη συνήθεια αυτή προήλθε και η σημερινή μεταμφίεση. Οι Ρωμαίοι παρέλαβαν από τους 'Έλληνες τις γιορτές του Καρναβαλιού, γιορτάζοντας τα Σατουρνάλια. Ήταν γιορτή αφιερωμένη στο θεό Σατούρνους, ο οποίος αντιστοιχεί στον ελληνικό θεό Κρόνο και ήταν γι' αυτούς θεός - προστάτης της σποράς. Κύρια συστατικά της μεγάλης αυτής γιορτής των Ρωμαίων, αποτελούσαν το φαγοπότι και οι αμφιέσεις.

Κατά τους Βυζαντινούς χρόνους τα Καρναβάλια γιορτάζονταν με κάποιες παραλλαγές. Οι Αποκριές ή καρναβάλια διατηρούν από την αρχαιότητα όχι ένα απλώς εύθυμο, αλλά ενθουσιαστικό χαρακτήρα και πρόκειται για μια κινητοποίηση της ευθυμίας και του μεγάλου κεφιού από όλους. Οι αποκριές είναι επίσης γιορτές της Άνοιξης. Και Άνοιξη σημαίνει αναγέννηση, ανανέωση στα φυτά, τα ζώα, την ανθρώπινη διάθεση.
Τα καρναβάλια στο Βαμβακόφυτο φέρουν το όνομα «Μπαμπούγερα». Είναι λέξη του τοπικού γλωσσικού ιδιώματος. Σε άλλες περιοχές και ιδιαίτερα της Μακεδονίας και Θράκης συναντιούνται με το όνομα «Μπαμπόγεροι». Ετυμολογώντας τη λέξη βλέπουμε ότι είναι σύνθετη από τις λέξεις μπάμπω και γέροι. Προφανώς διότι το τιμητικό ζευγάρι της πομπής είναι οι ηλικιωμένοι μπάμπω(=γιαγιά) και γέρος(=παππούς). Η μπάμπω επίσης παραπέμπει και στο Θρακιώτικο έθιμο της Μπάμπως( με την έννοια της μαμής). Κυρίως από τη βόρεια Θράκη(ανατολική Ρωμυλία) έρχεται το έθιμο. Γι αυτό πιθανολογείται η λέξη να προέρχεται κατά το ήμισυ από τη σλάβικη λέξη «μπάμπα» που σημαίνει γιαγιά και την ελληνική γέρος. (Πάντως και η λέξη «μπάμπα» προέρχεται από το μπαμπάς και ο μπαμπάς από το πατέρας και ο πατέρας από την αρχαία ελληνική πατήρ).
Τα καρναβάλια στο Βαμβακόφυτο έχουν παράδοση εκατοντάδων χρόνων.

1η Μαρτίου

Ένα έθιμο σύμφωνα με το οποίο αυτός που φορά το Μάρτη, κυρίως τα μικρά παιδιά, προστατεύονται είτε από ασθένειες γενικά ή «για να μην τα κάψει ο ήλιος» / για να «μην τα μαυρίζει ο ήλιος» ή για να «μην τα πιάνει το μάτι». Συμβολικά το λευκό και το κόκκινο χρώμα το συναντάμε συχνά στη δεισιδαιμονία όταν είναι να αποτρέψουμε κάποιο κακό. Αυτό μνημονεύεται και από τους αρχαίους Έλληνες συγγραφείς. Ο Αρτεμίδωρος στα «Ονειροκριτικά»[1] συσχετίζει τους διάφορους στεφάνους των μαγισσών, ο Βιργίλιος στα «Βουκολικά»[2] αναφέρει πολύχρωμους μίτους περιδεμένους τρεις φορές σε εικόνα ερωμένου για να τον σαγηνέψουμε. Ο Πετρώνιος αναφέρει όμοιες μαγγανείες, όπου δένουμε πολύχρωμο στήμονα στον τράχηλο. Οι Βυζαντινοί αναφέρουν τη χρήση βαμμένης κλωστής κατά της βασκανίας. Στα Ελευσίνια μυστήρια κατά την αρχαιότητα οι νεαροί μύστες φόραγαν κρόκους στο δεξί χέρι και στο πόδι. Πρόκειται λοιπόν για έθιμο πανάρχαιο, ή όμοιο πανάρχαιων εθίμων.Βικιπαίδεια-ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Γενίτσαροι και Μπούλες

Μπούλες

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

To Γενίτσαροι και Μπούλες^[1] είναι παλαιότατο αποκριάτικο έθιμο της Νάουσας Ημαθίας και άλλων περιοχών της Ελλάδας^[2]. Δύσκολα μπορούμε σήμερα να βρούμε τις ρίζες του, όπως συμβαίνει με τα περισσότερα από τα έθιμά μας. Όμως όλα τα στοιχεία του μας οδηγούν σε παλαιούς χρόνους. Στο αποκριάτικο αυτό έθιμό μας, έχει δοθεί πολύ πετυχημένα ο ορισμός χορευτικό δρώμενο, γιατί η δράση των ανθρώπων που συμμετέχουν στην τέλεσή του είναι δράση χορευτική χωρίς αυτήν η τέλεση του εθίμου είναι αδύνατη. Τα κυριότερα στοιχεία του εθίμου που μας μεταφέρονται από μία πολύ αυστηρή προφορική παράδοση είναι:

• Η συγκρότηση του μπουλουκιού, που προϋποθέτει την αυστηρή αποδοχή και τήρηση ορισμένων κανόνων τέλεσης του εθίμου για συμμετοχή σ' αυτό.
• Το φύλο των τελεστών είναι μόνο νέοι άνδρες.
• Τη γυναικεία μορφή (νύφη-μπούλα) την υποδύεται πάντα άνδρας.
• Η ένδυση, η μεταμφίεση και η συμπεριφορά των τελεστών διέπονται από πατροπαράδοτους κανόνες.
• Τα μουσικά όργανα, οι χοροί, το δρομολόγιο, είναι προκαθορισμένα από το τελετουργικό, που ακολουθείται αναλλοίωτο στο πέρασμα των χρόνων.

Το έθιμο έχει τις ρίζες του στην αρχαιότητα και πιθανότατα έχει σχέση με τελετές φυλετικής μύησης όπως η τελετή ενηλικίωσης κατά την οποία ο νέος, ντυμένος με γυναικεία ρούχα και οδηγούμενος από ανύπανδρους άντρες της φυλής, θα μυηθεί με τη σειρά του στα μυστικά της, θα αποβάλλει τη γυναικεία ενδυμασία και θα μεταμορφωθεί. Σήμερα μπορούμε να παρατηρήσουμε ότι στη μακραίωνη ιστορία του το έθιμο μεταπλάθει και παράλληλα ενσωματώνει στα επί μέρους στοιχεία του, την τοπική παράδοση, τους μύθους, τους θρύλους, τα τραγούδια και τους ηρωικούς αγώνες της Νάουσας. Οι τελεστές ήταν και είναι πάντα νέοι άνδρες. Ο αριθμός τους τα παλαιότερα χρόνια φαίνεται να ήταν από έξι μέχρι δώδεκα, ενώ σήμερα μπορεί να συμμετέχουν και περισσότεροι. Στο μπουλούκι, από πολύ παλιά έπαιρναν μέρος και μικρά αγόρια.