Τί σημαίνει να είσαι Δραμινή/ός

Καταρχάς λεγόμαστε Δραμινοί. Ούτε «Δραμιώτες», ούτε «Δραμαμίνες» ούτε τίποτε τέτοιο.

Κατα δεύτερον η Δράμα βρίσκεται βόρεια. Πολύ βόρεια. Κοντά στη Θράκη σχεδόν. Η Λάρισα, για παράδειγμα, για εμάς είναι κάτι σαν προάστιο των Αθηνών.

Για σένα που θέλεις μια σύντομη περιγραφή για το μέρος, θα σου πω ότι η Δράμα είναι μια κλασσική επαρχιακή πόλη. Με καταπράσινα βουνά. Με πολύ νερό στο υπέδαφός της (η ονομασία της προέρχεται από την αρχαία λέξη «Ύδραμα» και όχι από κάτι άλλο πιο δραματικό). Με μερικά ωραία αρχοντικά. Με σκληρή Ιστορία.

Το να κατάγεσαι από τη Δράμα σημαίνει

Να σε ρωτάνε τί ομάδα είσαι και να απαντάς χωρίς πολλή σκέψη «Δόξα». Σκέτο.

Να μην αντέχεις άλλο να ακούς τη φράση «δράμα η κατάσταση» κάθε φορά που απαντάς στην ερώτηση «από πού είσαι».

Να σε έχει πάει ο παιδικός σου έρωτας βόλτα με το αμάξι στους πρόποδες του Κορύλοβου, ή τουλάχιστον να ήθελες να σε έχει πάει.

Να μην καταλαβαίνεις γιατί υπάρχει αυτή η ανυπόστατη κόντρα με τους γείτονες Καβαλιώτες. Να τη στηρίζεις όμως, just in case.

Να έχεις πάει για πλάκα στα μπουζούκια. Να μην έχεις πάει για πλάκα στα μπουζούκια.

Να θεωρείς ως κορυφαίο αξιοθέατο την «Αγία Βαρβάρα», το φυσικό πάρκο στο κέντρο της πόλης, με τη λίμνη στη μέση. Που «δεν είναι λίμνη, είναι πηγή».

Να σε έχουν ρίξει με τα ρούχα στις πηγές της Αγίας Βαρβάρας, κατά το καθιερωμένο μπουγέλο στη λήξη της σχολικής χρονιάς.

Να έχεις φάει Βαρβάρα. Ναι, βγαίνει και σε φαγώσιμο.

Να είσαι περήφανος που ο τόπος σου βγάζει το καλύτερο κρασί. Τελεία.

Κάθε Σεπτέμβρη, να βλέπεις το φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους να μεταμορφώνει την πόλη σου στο πιο συναρπαστικό κινηματογραφικό hub της Ελλάδας. Να έχεις θαυμάσει πρώτος μερικούς από τους πιο σημαντικούς σκηνοθέτες πριν γίνουν γνωστοί «εκεί κάτω στην Αθήνα». Να ξέρεις τί σημαίνει η λέξη «μικρομηκάς».

Να έχεις τουλάχιστον έναν γνωστό που είχε απολυθεί από τη Softex και τουλάχιστον έναν συγγενή που είχε φύγει κάποτε μετανάστης στη Γερμανία.

Να έχεις αγοράσει τον πρώτο σου δίσκο από το «Σεμίραμις».

Να γνωρίζεις την άχρηστη πληροφορία ότι η Νατάσσα Θεοδωρίδου κατάγεται από τα Κουδούνια Δράμας.

Να πηγαίνεις να ψωνίσεις στην «αγορά» και τις Πέμπτες στο «παζάρι».

Να έχεις πάει σε ένα τουλάχιστον «καζάνι» σε κάποιο χωριό πάνω στο βουνό και να κάνει πολύ κρύο. Και να πίνεις το τσίπουρο χωρίς γλυκάνισο. Εννοείται.

Να έχεις φάει το καλύτερο κεμπάπ στο σύμπαν.

Να έχεις φάει σάντουϊτς από την "Καλάμια"Ποιό βρώμικο και αηδίες.

Να έχεις πάει σε μια ταβέρνα να φας και ξαφνικά κάποιος να βγάζει ένα ούτι ή έναν ντααρέ. Και να γίνεται γλέντι επειδή απλά είναι Τετάρτη ξέρω'γω.

Να έχεις πάει για ένα ποτό στο «Αιγαίο» αλλά να πίνεις καμιά δεκαριά. Να έχεις νιώσει για πρώτη φορά στη ζωή σου την υπέρτατη χαρά του τρίπτυχου: καλή μουσική-καλή μπύρα-καλή παρέα, εκεί μέσα.

Να έχεις πάει για ποτό στην ιστορική «Ρέμβη», στην παραλία της Δράμας. Ναι, την οδό Εθνικής Αμύνης, τον πιο πολυσύχναστο δρόμο της δραμινής nightlife, την λέμε «παραλία». Όχι, η Δράμα δεν έχει θάλασσα.

Να έχεις πάει σε δεξίωση γάμου στο «Νησάκι». Ξαναλέω, δεν παίζει θάλασσα.

Να έχεις πάει πενταήμερη εκδρομή με το σχολείο στην εξωτική Αθήνα.

Να ξέρεις πού βρίσκεται ο πύργος με το παλιό ρολόι, παρόλο που δεν υπάρχει κανένα ρολόι εκεί.

Να μην πηγαίνεις σε κανένα μεγάλο σούπερ μάρκετ από τη στιγμή που υπάρχει ο Γουντσίδης.

Να είναι Χριστούγεννα και να βγάζουν ζωντανό τα πρωινάδικα από την Ονειρούπολη.

Μεγαλώνοντας, η πόλη να σου φαίνεται μικρή και να θεωρείς ως μέγα breakthrough το να πας στη Θεσσαλονίκη να σπουδάσεις.

Να έχεις ζήσει στην ίδια πόλη με μερικούς από τους πιο ζεστούς και ευγενικούς ανθρώπους που θα μπορούσες ποτέ να γνωρίσεις στην Ελλάδα.

παρόλλου που έχουμε τις χαμηλότερες θερμοκρασίες το χειμώνα και το Νευροκόπι Δράμας είναι το πιο διάσημο κρύο χωρίο της Ελλάδας !

Να ξυπνάς το πρωί και να βλέπεις τον γίγαντα φαλακρό με το χιονισμένο σκούφο του !

και πολλα ακομα

Εμεις που μας φωνάζουν με το επίθετο

Κρατάει χρόνια αυτή η κολόνια. Ξεκίνησε περίπου όταν προαχθήκαμε  απ’ τα θρανία του δημοτικού, στα θρανία του γυμνασίου. Και κάπως έτσι η κιμωλία του πίνακα έγινε μαρκαδόρος, το μολύβι στιλό κι ο ένας δάσκαλος έγινε έντεκα. Τότε λοιπόν ήταν που άρχισαν οι καθηγητές να σε προσφωνούν με το επίθετό σου, γιατί πες μου, πού να θυμούνται έντεκα καθηγητές το μικρό σου όνομα;

Στην αρχή σας φάνηκε περίεργο, ίσως και να μη σας άρεσε  και περιμένατε πώς και πώς το διάλλειμα για να κοροϊδέψετε  με την παρέα σας τον καινούργιο καθηγητή που σας φωνάζει με τα επίθετά σας. Το κορόιδεμα όμως έγινε συνήθεια και μέσα στην παρέα, τα ονόματα έδωσαν την θέση τους στα επίθετα και τα επίθετά μας έγιναν το σήμα κατατεθέν μας.

Σπάνια θα ακούσεις σε μια παρέα κολλητών να μιλάνε με τα ονόματά τους. Το πιο πιθανό είναι να ακούσεις επίθετα, ή συντομίες επιθέτων αν το επίθετό είναι μεγάλο, ή παρατσούκλια που βγαίνουν απ’ τα επίθετα. Ονόματα όμως θα ακούσεις με δυσκολία.  Είναι κάτι σαν inside jokes, κάτι που μόνοι οι φίλοι σου έχουν το δικαίωμα να λένε, δε γίνεται ο κάθε τυχαίος να σε αποκαλεί με το επίθετό σου. Θράσος που έχουν μερικοί.

Θυμάμαι χαρακτηριστικά μια μέρα στο πανεπιστήμιό μου που μια κοπέλα με περίσσια οικειότητα με φώναξε με το επίθετό μου. Οι κολλητοί μου γούρλωσαν τα μάτια και φώναξαν με ένα σώμα και μια ψυχή, «Μόνο εμείς τη λέμε έτσι» .

Γνωστοί υπάρχουν πολλοί, άτομα που χαιρετάς στο δρόμο κι έρχονται και σε αγκαλιάζουν με μια θέρμη, λες και πήγες στον πόλεμο, άτομα που αν τύχει, θα πάτε και για ένα καφέ κι ίσως και για ένα ποτάκι, λίγοι όμως έχουν την τιμή να σε φωνάζουν με το επίθετό σου.

Το να σε αποκαλούν με το επίθετό σου δείχνει οικειότητα, οι φίλοι σου έφτασαν σε αυτό το σημείο να μπορούν να σε φωνάζουν έτσι. Με αυτόν τον τρόπο ξεχωρίζουμε τους φίλους απ’ τους γνωστούς.  Αυτή η οικειότητα χαρακτηρίζει τα άτομα που έχετε ζήσει πολλά μαζί, στιγμές άφθονου γέλιου, στιγμές λύπης, στιγμές που θέλατε να μαλλιοτραβηχτείτε κι ίσως να το κάνατε, στιγμές που σας έφεραν πιο κοντά σαν άτομα.

Τα επίθετα είναι το επόμενο στάδιο στη σχέση σου με ένα άτομο. Όταν δώσεις την έγκρισή σου να σε φωνάζει με το επίθετό σου ένα νέο μέλος στην παρέα, είναι σαν να δίνεις σε κάποιον την άδεια να σε γνωρίσει καλύτερα, να γίνει μέρος της ζωής σου. Κι έτσι ξαφνικά, οι τοίχοι πέφτουν και γίνεσαι ανοιχτό βιβλίο.

Κι όσο μεγαλώνεις τόσο μικραίνει η λίστα απ’ τα άτομα που σε φωνάζουν με το επίθετό σου, ξαφνικά γίνεσαι πιο επιλεκτικός με τους γύρω σου, είναι βαρύ το επίθετό σου για να το βάζουν όλοι στο στόμα τους. Μετά από ένα διάστημα μένουν λίγοι και καλοί, αυτοί που το κέρδισαν με την αξία τους και που όσο χρονών και να γίνετε, το επίθετό σου για αυτούς είναι το πρώτο σου όνομα.

Τα επίθετα σταματάνε σε κάποια σοβαρή στιγμή και κάπου εδώ είναι που λες «Γιατί δε με είπες με το επίθετό μου, τι πάει στραβά;» συνοδευόμενο από puppy eyes εννοείται, γιατί για να κόπηκαν τα επίθετα, κάτι έχεις κάνει.

Να φοβάσαι τη μέρα που οι κολλητοί σου δε θα σε φωνάξουν με το επίθετό σου.

 

Επιμέλεια Κειμένου Δέσποινας Τάμπου: Πωλίνα Πανέρη

Καλή επιτυχία και καλά να περάσετε!Υπέροχος χώρος,ιδανικος για το γιόμα του φεγγαριού!